بیا شمعها رو فوت کن ...

خوب این وبلاگ فارسی کاملا ضایع شده بود و وقتش بود که یه حرکت قوی داشته باشیم. برای همین دوربین رو انداختیم رو کولمون و روانه ی شهر شهید پرور تورنتو شدیم برای شکار لحظه ها (مگه ما چی مون از اون صفا مفا در ال ای کمتره؟ ) به هر حال ... از بخت خوب ما امشب بازی حیثیتی تیم با غیرت "برگهای افرای" (Maple Leafs) تورنتو با سناتور های اوتاوا بود که برنده به دور بعدی صعود میکرد. البته همونطور که مستحضر هستید ورزش باستانی هاکی در بلاد کانادا و مخصوصا بین بر و بچه های خاکی تورنتو از محبوبیت خاصی برخورداره و پیدا کردن بلیط بازی های هاکی تقریبا غیر ممکنه چون از ماه ها قبل همه اش پیش فروش میشه. به همین دلیل هم تصمیم گرفتیم به اتفاق چند نفر دیگر از دوستداران غیرتی هاکی بریم و بازی بیسبال تیم زاغ های کبود (Blue Jays) رو که همزمان و در ورزشگاه بقلی انجام میشد تماشا کنیم چون همونطور که معرف حضورتون هست هاکی و بیسبال تحقیقا از یک ریشه هستند. به هر حال، پس از اتمام بازی کاملا مسرت بخش بیسبال (که در اون زمان از 6 نفری که به دیدن بازی رفتیم فقط 3 نفر باقی مونده بودیم و بقیه از شدت هیجان بازی و ترس از عارضه های قلبی محل رو ترک کرده بودند) ... کاملا خوشحال و سرمست از باخت مفتضحانه ی تیم تورنتو (در مقابل بوستون) از ورزشگاه خارج شدیم و شاهد جشن و پایکوبی ملت از همه جا بی خبر. [ویدیوی اول: بیرون ACC لحظاتی بعد از اتمام بازی ساعت نه و نیم شب] [ویدیوی دوم: همونجا، همون موقع]

برگهای افرای عزیز به سناتورهای اتاوا غلبه کرده بودند و روسیاهی موند فقط برای زاغ های کبود. به هر حال، دوربین به دست مشغول ثبت این لحظات شیرین شدیم تا گوشه ای از جشن و پایکوبی خیابانی مردم تورنتو رو هم به نظر مردم دنیا رسانده باشیم. البته به وضوح به عظمت جشن های خیابانی تهران نیست و مردم بی استعداد تورنتو کار خاصی به جز بوق زدن، عربده کشیدن, بی ناموسی، و باز هم بوق زدن بلد نیستند.

یک نکته ی دیگه اینکه با عرض پوزش و شرمندگی خدمت اونایی که تو ایران هستند باید بگم که حجم این ویدیو ها زیادی زیاده (10 مگابایت) و خداییش اگه قراره پول بدین برای داونلود اینها اصلا ارزشش رو نداره. خلاصه از ما گفتن که بعدا فحش ندین.

[ویدیوی سوم: خیابان یانگ، کمی پس از نیمه شب]