عکس روز متعلق به مسابقه کفش پرانی در تهران است. این پدری که در این عکس مشاهده میکنید (روی ادامه ی مطلب کلیک کنید لطفا) مستحق دریافت چندین جایزه است:
- تندیس پیرمرد کلاه نمدی همیشه در صحنه. درسته که این عکس رو خبرنگار داخلی گرفته، ولی بدون شک تصویربردارهای خارجی هم دور نبودند و ایشون رسالت حضور همیشه در صحنه که از جانب تمام پیرمردان کلاه نمدی به سر بر دوش او نهاده شده بود رو به خوبی اجرا کردند.
- جایزه ویژه ورزیدگی در سن کهولت. این پدر باید در کانال سه ورزش صبحگاهی مستقیم از پارک ملت اجرا کنه تا نمونه ای باشند برای جوانان تنبل و اینترنت باز مثل بنده که پایشان را از زانویشان هم بالاتر نمیتوانند بیاورند.
- جایزه ویژه صرفه جویی در اموال. این پدر در زمینه معاش نیز باید اسوه جوانان مملکت ما باشند. توجه کنید که برخلاف بقیه بازیکنان که هیجان زده شده و کفش خود را درآورده و پرت کردند، این پدر ریسک در آوردن کفش و خدای ناکرده گم شدن اون رو نکردن، و در عوض پای در کفش همان امر مقدس رو به جای آوردند.
- در پایان، با وجود قدردانی از روحیه صرفه جویی این پدر، قوانین مسابقه رو نمیتوان نادیده گرفت. قانون مسابقه پرتاب کفش با دست و از راه دور و نه لگد زدن بود و به این دلیل ایشان فاقد صلاحیت شناخته شده و از مسابقه محروم و همه جوایز هم از او پس گرفته خواهد شد.

جای شما خالی یک هفته برای استراحت رفته بودم مکزیک (ناحیه ریویرا مایا). البته برنامه اولیه سفر به پرو بود که به دلایل سوق الجیشی میسر نیفتاد. ولی کاملا از سفر مکزیک راضی بودم و بعد از یک سال و نیم پرکاری، یک هفته استراحت غنیمت بزرگی بود.
از نکات جالب سفر زیربنای قوی صنعت توریسم در اون ناحیه مکزیک بود، به طوری که از جاذبه های طبیعی مثل دریا و جنگل و غار گرفته، تا مکان های تاریخی مایا ها، تا در و دهاتی که تفاوت چندانی با فریدون کنار خودمان نداشت استفاده کرده بودند تا پول توریست ها رو به صورت قلپی از جیبشان بیرون بکشند. مثلا این خانم دهاتی که عکس اش رو در قسمت mayan village در این وبسایت میبینید توی اون کلبه ی حصیری تلویزیون و ضبط صوت هم داره و جلوی درش هم یک ماشین نو پارک هست!! البته این ها جزو سورپریزش هست که وقتی اونجا میرید میبینید.
ولی از این قسمت mayan village و قیمت های خیلی بالایی که برای تور ها میگرفتند که بگذریم، بقیه قسمت هایی که ما با تور و یا خودمان رفتیم واقعا دیدنی بودند. به یاد ماندنی ترین قسمت سفر رفتن به یک پارک منحصر به فرد به نام اشکارت بود، که شبیه اش رو قبلا جایی ندیده بودم.