این چند روز من هم مثل خیلی های دیگه کشتی هام غرق بود. البته از نظر کاملا شخصی به این قضیه به عنوان یه تجربه کاملا جدید نگاه میکنم. این اولین بار بود که من و هم نسلی هام ناکامی ایران رو تو جام جهانی تجربه میکردیم. درسته که دفعه پیش هم دور اول باختیم ولی همون برد از آمریکا کافی بود که همه چیز دیگه رو فراموش کنیم. به علاوه اینکه اصلا انتظاری از تیم نداشتیم و از رفتن به جام جهانی خوشحال و راضی بودیم.

این دفعه ولی فرق داشت، با کلی امید و آرزو رفته بودیم جام جهانی و واقعا این نتیجه ها ضربه بزرگی بود که تاحالا تجربه نکرده بودیم. برای همین هم هست که انقدر اثرات اش روی مردم شدید بود فکر کنم چون چیز کاملا جدیدی بود برامون.

هشت ساعت دیگه بیشتر نمونده. این قضیه ترکیب تیم هم واقعا جک شده! اول گفتند دایی بازی نمیکنه ولی تو کنفرانس مطبوعاتی امروز دوباره خود برانکو گفت ترکیب تیم همونه که تو بازی اول بود. با این حال هنوز "کارشناس" ها حرفش رو قبول ندارن و عقیده دارند برانکو این رو گفته تا سر پرتغالی ها رو گول بماله و فردا با یه ترکیب جدید غافلگیرشون کنه. من که فکر کنم آخرش سر خود "کارشناس" ها گول مالیده بشه و ترکیب همون باشه که قبلا بود. حالا فردا معلوم میشه.
به هر حال فرقی نمیکنه، فقط امیدوارم که خوب بازی کنند و دایی هم اگه هست بتونه از اون روزهای خوب اش رو داشته باشه که ما هم با سربلندی بتونیم این تی شرت دایی که خریدیم رو بپوشیم! آمین.
(راستی امروز همه اش داشتم با قسمت پورتفولیو ور میرفتم و کلی تغییرات توش ایجاد شده).

دروغ چرا، واقعا دلم برای علی دایی میسوزه. اول این قسمت رو از روزنامه شرق بخونید:

اين گفت وگو در شرايطى انجام شد كه تعدادى از مسافران ايرانى هتل و برخى از رفقاى دايى كه مقيم آمريكا هستند در صحنه حاضر بودند. آنها يكى از صحنه هاى نادر زندگى دايى را هم ديدند، درست وقتى كه دايى در گفت وگو با يكى از خبرنگاران مطبوعات از فرط ناراحتى خون به صورتش دويد و خيلى خودش را كنترل كرد كه زير گريه نزند. مهمانان هتل حيرت زده لحظه اى را ديدند كه لب هاى كاپيتان مى لرزيد و بغض مانع از حرف زدن او مى شد. اين حالت وقتى به او دست داد كه به او گفتند: «مى گويند دايى آرزويش اين است كه در جام جهانى گل بزند.» دايى لحظه اى بعد منقلب شد و گفت كه دوست دارد گل بزند اما آرزويش اين نيست. اين تغيير احوال باعث شد كه بعضى از حاضران در حياط هتل او را در آغوش بگيرند و مدام به او يادآورى كنند كه قهرمان است.
دايى كمى خودش را جمع و جور كرد و گفت: «به اين حرف ها عادت كرده ام. وقتى تيم مى برد، پيروزى مال كسان ديگر است اما وقتى مى بازيم مى گويند دايى... دايى.»

به مناسبت اولین بازی برزیل و با عنایت به اینکه ایرانی ها عشق برزیل هستند و با توجه به اینکه ایران ظاهرا به جایی نخواهد رسید، این شما و این کاریکاتور رونالدینهو. فعلا اینو داشته باشید تا بقیه رو هم بکشم.

بدون شک امروز اصلا روز خوبی برای ایرونی بودن نبود. باخت نسبتا غیرآبرومندانه مقابل مکزیک با بازی دردناک نیمه دوم نتیجه ای نیست که آرزوش رو داشتیم. دو سه هفته پیش خواب بازی ایران و مکزیک رو دیدم، قبل از اینکه خوابهای تز و فرمولهای الکترومغناتیس شروع بشن. نتیجه ای که تو خواب دیدم یادم نیست ولی یادمه خیلی مفتضحانه باختیم و وقتی صبح از خواب پریدم دقیقا همون احساسی رو داشتم که بعد از بازی امروز داشتم. از دو سه روز پیش هم که دوستم نظرم رو درباره بازی میپرسید، چندین بار بهش گفتم که مطمئنم با اشتباه فردی میرزاپور یا نصرتی راحت گل میخوریم. وقتی تو بازی های دوستانه از این اشتباه ها میکنند چرا فکر میکنیم تو بازی به این سنگینی بدون اشتباه ظاهر میشن. بعد از بازی دوستم که قرار بود با هم بریم آلمان از دبی زنگ زد که تسلیت بگه و در ضمن یادآور بشه که اگه الان آلمان بودیم چقدر بدتر بود، مخصوصا بعد از اون همه خرج برای رفتن.

به هر حال حالا که باختیم، و تکلیف از دو راه خارج نیست. یا کاملا نا امید بشیم و حمله کنیم به مربی و بازیکن های پر اشتباه، یا یه هفته دیگه هم صبر کنیم و منتظر معجزه باشیم. بازی ایران همیشه غیر منتظره است (یا به طور غیر منتظره ای خوب بازی میکنند یا بد، مثل امروز) پس هر اتفاقی تو بازی های بعدی میتونه بیافته.

دفاعیه خیلی بهتر از چیزی که انتظارش رو داشتم پیش رفت و به خوبی و خوشی تمام شد. سوال هم کم پرسیدند و همه رو هم نسبتا خوب جواب دادم. یکی از دلایل اینکه سوال کم پرسیدن فکر کنم این بود که خیلی موضوع تز پیچیده بود و استادها هم که معمولا تز رو دست و حسابی نمیخونند برای همین خیلی شاید چیزی سر درنیاورده بودن. به هر حال، بالاخره بعد از سه سال فوق لیسانس لعنتی رو هم گرفتم و تموم شد. هنوز به قول خارجی ها من رو hit نکرده و احساس خاصی ندارم، شایدم چون هنوز باید تا آخر ماه برم دانشگاه تا یکی دو تا مقاله چاپ کنیم، ولی کلا اینکه دیگه نگران تز و تحقیق نباید باشم نعمت بزرگیه.

به هر حال، اولین بازی جام جهانی یک ربع دیگه شروع میشه، و برای جام جهانی بیش از هر چیزی هیجان زده هستم. بهتره برم. فعلا.

نمیدونم برای اولین بازی ایران بیشتر هیجان زده هستم یا برای جلسه دفاع فردا. به هر حال، کاملا هیجان زده هستم. این هفته هم همه فکر و ذکرم یه جورایی فوتبال و جام جهانی بود (یعنی اینکه امیدوارم استادها فردا زیاد سوالهای سخت نپرسند!).

اون طرح شیر قدیمی یه رو بعضی ها دوست داشتن و بعضی ها نه. یه طرح شیر جدید درست کردم که خودم فکر کنم از همه بیشتر دوستش دارم. (همینکه اینجا میبینید). خوبیش اینه که چون vector هست رو لباس های رنگی هم میشه گذاشت اش.

هر کار میکنم شبها زود بخوابم نمیشه. معمولا وقتی کاری رو شروع میکنم تا تموم اش نکنم ول کن نیستم، هر شب هم قبل از خواب یا تصمیم میگیرم با وبسایت ور برام یا نقاشی بکشم یا خلاصه یه کاری برای خودم میتراشم که تا 3 ، 4 طول میکشه.

به هر حال، این چند وقت چون فرصت نمیکردم کار جدید وبسایت نگرفتم، یکی دو تا کار از قدیم گرفته بودم که باید همونها رو تموم میکردم. یکی اش وبسایت کنفرانس سیمین بهبهانی در تورنتو هست که مدتیه که تموم شده. میتونید اینجا ببینید اش.

صفحه فروشگاه هم یه دستی روش کشیدم و در ضمن نقاشی مهدوی کیا هم به نقاشی های قبلی اضافه شد که اون رو هم میتونید اینجا ببینید.

یک. یه هفته دیگه تا دفاع پایان نامه ام بیشتر نمونده هیچ احساس خاصی هم ندارم.

دو. جدیدترین آهنگ زدبازی رو از دست ندین. حتی اگه با مودم مجبورین چند ساعت صبر کنید باور کنید میارزه. بهترین آهنگشون تا به حال. (یک کم explicit هست در ضمن). ممنون از دیو.

سه. فروشگاه با یه سری لباس جدید به روز شد. از همه کسایی که تا به حال ازش حمایت کردن واقعا متشکرم. هنوز هم خیلی ها هستند که خبر ندارند و هر جور که بتونید به کسایی که فکر میکنید از اینها خوششون بیاد خبر بدید ممنون میشم. راستش کل قضیه از اونجایی شروع شد که من دنبال لباس برای خودم بودم ولی هیچ طرحی که دوست داشته باشم پیدا نمیکردم. اینها رو هم برای خودم و دوستام درست کرده بودم ولی استقبال انقدر خوب بود که تصمیم گرفتم بذارمشون یه جایی که بقیه هم بتونن بهش دسترسی داشته باشند. متاسفانه هنوز در ایران نمیشه اینها رو گرفت، همونطور که تقریبا هیچ نوع فروشگاه آنلاین برای ایران نمیشه راه انداخت. از این بابت واقعا متاسف و ناراحت هستم ولی فعلا کاری اش نمیشه کرد. در ضمن یه کاغذدیواری هم درست کردم که میتونید اینجا دریافت اش کنید.

دو تا کارت پستال هم بر اساس همین طرح ها درست کردم که در ادامه مطلب میتونید ببینید.