میشل کامیلو

یکی از کارهایی که موقعی که وقت اضافه پیدا میکنم دوست دارم انجام بدم (به غیر از خواب!) گشتن دنبال موسیقی جدیده. کار سخت و وقت گیر و با راندمان خیلی پایینیه. معمولا از یه نوع موسیقی که خوشم میاد تو allmusic نگاه میکنم ببینم خواننده های مشابه کیا هستند و اونها رو داونلود میکنم، کاملا random و یا اینکه مثلا اگه یه کسی رو پیدا کنم تو سول سیک یا برنامه های مشابه که تعداد زیادی از آلبوم های مورد علاقه و سلیقه ی من رو دارند، بقیه ی آلبوم هایی رو که نمیشناسم رو هم میگیرم به امید اینکه شاید خوب باشند. معمولا بیشتر آهنگ هایی که اینطوری میگیرم خوب نیستند ولی گه گاه چیزای شاهکاری هم پیدا میکنم.

به هر حال، مدتیه که وقت نکردم این کار رو بکنم و از آهنگ های خودم هم دیگه خسته شدم. برای همین روز ها که میرم دانشگاه معمولا رادیو گوش میکنم. فقط هم Jazz FM چون تنها کانالیه که تقریبا مطمعنم هیچی نمیتونه بذاره که اعصابم رو خورد کنه و راحت میتونم تمام راه گوش کنمش. (در ضمن معمولا هر چی هم سرد باشه هوا ترجیح میدم راه برم، از سوار مترو شدن متنفرم ... مخصوصا تو زمستون که کلی لباس گرم میپوشی که سردت نشه و بعد میری تو مترو که بخاری داره و گرم گرمه به مدت 20 دقیقه میپزی، مگه اینکه کاپشن ات رو دربیاری که اونم معمولا چون شصت لایه پوشیدی میسر نیست. من هم از گرم شدن بی دلیل شدیدا کلافه میشم، مترو مزخرف ترینه).

بگذریم، امروز نزدیکای دانشگاه که بودم یه هو رادیو یه آهنگ عالی گذاشت. معمولا آهنگ های جاز همه شون یه مود به آدم میدن و آهنگ به خصوصی که مشخص باشه و توجهت رو جلب کنه کمه. ولی این یکی شاهکار بود، پیانو و گیتار. پیانوش کاملا جاز بود و گیتارش کاملا فلامنکو ولی هر دو با هم به طرز عجیبی هارمونی خوبی داشتند. تا حالا همچین چیزی نشنیده بودم. از شانس @#$% همون موقع باتری دستگاهم تموم شد و وسط آهنگ قطع شد، ولی خوشبختانه مجری برنامه قبل از شروع اسم یارو رو گفت، و من با اینکه معمولا اصلا توجه نمیکنم و اگر هم بکنم اسم ها دو ثانیه ای یادم میره این یکی رو هنوز یادم بود.

خلاصه دیگه بعد از یه خورده اینترنت گردی یارو رو پیدا کردم. اسمش هست Michel Camilo که یک پیانیست جاز متبحر است. معمولا هم جاز لاتین یا جاز معمولی میزنه، ولی یک آلبوم داره با توماتیتو که از خداوندگار های فلامنکوی نسل خودش است ظاهرا . اسم آلبوم هست اسپانیا و خوشبختانه تونستم پیداش کنم. واقعا مجموعه ی تازه و قشنگیه، از عصر تا حالا دارم خودم رو خفه میکنم باهاش. آهنگی که صبح تو رادیو پخش شد و سرآغاز ماجرا بود رو هم
گذاشتم تو گرامافون.