خیلی احساس بدیه وقتی خیلی

خیلی احساس بدیه وقتی خیلی دیروقت رسیده خونه و نسبتا خوشحال هستی، بعد دو سه تا ایمیل گرفتی برای کارهای خیلی فوری ای که باید تا دوشنبه تحویل بدی، و یکی شون کاریه که قبلا درباره اش نمیدونستی و با اینکه میتونی رد کنی ولی فرصت بدی نیست و نمیخوای از دست بدی. و تازه یادت میافته که فردا شب قرار لعنتی پوکر هم داری و چون یه سری از بچه ها رو خودت دعوت کردی خونه ی یکی دیگه، هیچ راهی نداره که نری و شاکی میشی چرا وقتی خودت از اول این هفته خیای مایل به این برنامه نبودی، بیخود قبول کردی و به بقیه هم گفتی. کاملا مظطرب میشی و احساس خوب ات از بین میره.

پس بهترین نتیجه گیری اینه که از ساعت های همینطوری کم باقیمانده به خوبی استفاده کنی، یعنی بیخود وقت تلف نکنی و بری بخوابی که فردا نسبتا زود و سرحال پاشی که به همه ی کارهات برسی. البته هنوز با کمی اضطراب ولی حداقل میدونی چون خوش خوابی، بیدار نمیمونی و در طول مدت خواب ات راحت خواهی بود.

راستی از نشانه های بزرگ شدن اینه که هر چقدر هم که خوابت میاد و میخوای فقط بپری تو تخت، از مسواک نزدن احساس گناه کنی و حتی الکی هم شده پاشی بری یه مسواکی بزنی. یادمه بچگی یکی از لذت های زندگی در رفتن از زیر مسواک زدن بود، اتفاقی که مادرم به ندرت میگذاشت پیش بیاد. شاید این احساس گناه هم از همونجا میاد.