به مناسبت آشغال

امروز، آلبوم جدید Garbage بیرون آمد. آلبوم Bleed Like Me چهارمین آلبوم Garbage است. آلبوم قبلی چهار سال پیش بیرون آمد و از آن موقع تا حالا کار جدیدی نکرده بودند.

Garbage یکی از گروه هایی است که همیشه (از دوران دبیرستان) خیلی دوست داشتم، حتی با عوض شدن سلیقه و ذائقه ی موسیقی ام. آلبوم هاشون رو همیشه داشتم و در زمان خودش روزی شصت دفعه گوش میکردم. برای همین وقتی دو هفته پیش اتفاقی از رادیو شنیدم که کنسرت دارند و آلبوم جدیدشون داره بیرون میاد شدیدا ذوق زده شدم.

آلبومشون رو از هفته ی پیش گیر آوردم و دارم گوش میدم. میشه گفت دقیقا همون چیزی هست که از یک آلبوم Garbage انتظار داره آدم. کار جدیدی نکردند که شنونده غافلگیر بشه. همونطور "پرصدا" (loud) و بلند هستش، با گیتار ریف های زیاد. از آلبوم های قبلی شون بلند تره و همچنین صداهای الکترونیکی خیلی کمتر شده و بیشتر راک معمولی و رایج هست. (Garbage یکی از اولین گروه هایی بود که Electro-Rock رو خیلی رایج کرد و همیشه تو بیشتر آهنگاشون از سینت های الکترونیکی خیلی زیاد استفاده میکردند). کلا من که خوشم اومد از آلبوم جدید و فعلا زیاد گوش میکنم. کنسرتشون هم دو هفته دیگه است و شدیدا انتظارش رو میکشم. اینکه از شرلی منسن مثل کنسرت متریک عکس بگیرم دهنم رو آب میندازه.

راستی درامر/گیتاریست و یکی از اعضای پایه گذار گروه Butch Vig هست که یکی از معروف ترین تهیه کننده هاست و کارهایی مثل Nevermind نیروانا، یا آلبوم های smashing pumpkins و sonic youth رو تهیه کرده. خود گروه garbage هم ظاهرا دو سال پیش در آستانه ی فروپاشی بود و همین Butch Vig گروه رو ول میکنه میره، ولی دوباره بعد از مدتی برمیگرده. شرلی منسن، خواننده ی گروه پارسال تو وبسایتشون یه وبلاگ داشت و خیلی از داستان ها رو مینوشت و خیلی باحال بود. الان دیگه اون بند و بساط وبلاگ رو برچیدن.

* * *
از این daylight savings لعنتی متنفرم. کشیدن ساعت ها به جلو. از وقتی ساعت ها رو عوض کردن احساس میکنم روز ها خیلی سریع تر میگذره، و وقتی تاریک میشه دیگه رسما دیر شده. قبلا تاریک که میشد تازه 4-5 بود و کلی هنوز وقت داشتی به کارهات برسی.

* * *
بامزه ترین اتفاق روز این بود که دوستم تو دانشگاه شارجه ژورنال American Anthropologist رو با طرح جلد من تو کتابخونه ی دانشگاهشون دیده بود و برام ایمیل زده بود. رسما فکر نمیکردم هیچ ابن بشری هیچوقت این نشریه رو جایی اتفاقی ببینه.

* * *
روزنامه ی dose که تو لینکدونی بهش لینک دادم یه روزنامه ی مجانی جدیده که از هفته ی پیش تو تورنتو سبز شده. اونایی که تو تورنتو زندگی میکنند حتما جعبه های نوی روزنامه رو هر 100 متر به 100 متر دیده اند. خیلی بامزه است و هنوز درک نمیکنم رو چه بیزنس مدلی کار میکنه که ورشکست نمیشه. خیلی تر و تمیزه و معلموه دفتر و دستک داره. آگهی هم خیلی کم داره و چطوری مجانیه من نمیفهمم.
layout اش خیلی جالبه، همه اش جعبه ای و عین یک وبسایت میمونه. احساس میکنی با css درست کرده اند layout اش رو و انگار داری وبسایت میخونه. به اینترنت و وبلاگ هم اهمیت زیادی میدند و تا حالا چند تا مقاله در باره اش توش چاپ شده و حتی تو وبسایتشون آدم میتونه برای خودش وبلاگ درست کنه. به illustration هم بهای زیادی میدن و نقاشی های زیادی تو این چند روز توش دیده ام، مخصوصا روی جلد اش. نمیدونم به illustrator ها پول میدن یا نه. باید پرس و جو کنم و اگه پول میدن بدم نمیاد هر از چند گاهی براشون کار کنم.