گردن قرمز مهربان

سفر دهات تموم شد. دهات که البته چه عرض کنم، نیاگارا بودیم. هر وقت میرم اونجا یاد کالیفرنیا میافتم. اون خیابون اصلی اش عین این مکان های تفریحی کالیفرنیا مثل یونیورسال استودیوز هست. همه چی مصنوعی، تجاری و درست شده فقط و فقط با یک هدف: خالی کردن جیب شما. به قول دوستم همه چیز عین کارتون میمونه.
ولی خوش گذشت، اینور اون ور زیاد رفتیم. niagara on the lake هم واقعا زیبا بود. یه تیکه هاییش رسما احساس میکردی تو بهشتی! یه چیزی مثل شمال ولی همه چی تمیز و زیبا مثل ژورنال!!!!!

یه سر هم رفتیم اونور مرز، بوفالو. مرکز شهرش خیلی تمیز بود ولی رسما عین شهر ارواح بود و هیچکی توش نبود. از چند نفر پرسیدیم و گفتند اینجا downtown اش آخر هفته ها هیچ خبری نیست!!! خیلی شهر مرده ای بود، ولی عجیب بود که همه چی تمیز و قشنگ بود، فقط آدم نبود.

با مزه ترین اتفاق سفر ولی اونجا پیش اومد. رفته بودیم یه سر لب دریاچه. یه آدم گردن قرمز دبش دیدیم با خانومش دارن راه میرن. شیکم گنده، یه جلیقه فقط تنش، با یه لچک دور سرش که روش هم یک شعار ضد تروریستی نوشته بود (دیگه ببینید چه شود!!). ازش پرسیدیم آقا این طرفا از این outlet ها ندارید؟ گفت یه مرکز خرید گنده (mall) داریم. گفتیم خوب کجاست؟ یک کم فکر کرد، بعد از خانومه پرسید "تو نمیخوای بری خونه؟" اونم گفت نه. بعد برگشت به ما گفت خوب بیاین دنبال ما، ما میریم همونجا. اگه نه ممکنه گم بشین!! ما هم که از مرام یارو جا خورده بودیم گفتیم باشه.

دوستمون همونطور که میشد حدس زد موتور داشت! با خانومش سوار موتور شدند و ما هم با ماشین دنبالشون.ما هی شوخی میکردیم که الان اینا ما رو میبرن پیش رفقای gang شون و ترتیب ما رو میدن!!!! وسط راه هم خیلی بامزه، هی از بقل هر جایی که یه "چیزی" داشت رد میشدیم اینا با دست و انگشت و همه ی اعضای بدن به اون اشاره میکردند. که یعنی اونجا رو نگاه کنید. "چیز" هم همه چی بود، از یه مجسمه ی الکی بوفالو کنار خیابون گرفته تا چیزای دیگه که به نظرشون جالب و دیدنی میومد. یه چند تا شیرین کاری با موتور و همچنین حرکات عجیب غریب موزون هم وسط راه کردن که نفهمیدیم چی بود. خلاصه خیلی سعی کردند ما رو سرگرم کنند!

به هر حال، بعد از مدتی رانندگی در خیابان و اتوبان، به یه جایی نزدیک شدیم که معلوم بود mall لعنتی همون طرفا باید باشه. یه دونه Target* دیدیم، و خوب حدس زدیم که mall لابد همینجاست دیگه و پیچیدیم تو پارکینگش. دوست گردن قرمزمون ولی همینطوری داشت میرفت. ما هم فکر کردیم خوب لابد کار داره جای دیگه و دست تکون دادیم و پیچیدیم خلاصه. بعد با کمال خونسردی پیاده شدیم رفتیم تو تارگت. بعد چند تا نگاه به هم کردیم و فهمیدیم خوب گند زدیم. هیچ ربطی به مال نداشت و هیچ جاش هم به هیچ مالی وصل نمیشد!!! اون جایی که توش پیچیده بودیم از این پلازا های تخمی بود که فقط چهار تا فروشگاه فکسنی دورش هستند. اومدیم بیرون و سوار ماشین که شدیم دیدیم که مال اصلی یه خورده جلوتر بود، همونجا که موتوریه هنوز داشت میرفت !!.

خلاصه هیچی دیگه، یارو موتوریه حتما گفته این کله سیاه های گدا هیچ وقت آدم نمیشن، این همه زحمت کشیدیم ما بیاریمشون مال، اینا تا یه تارگت دیدن وسط راه فوری زدن کنار!! دفعه ی دیگه یه کله سیاه ببینه رسما میبرتش پیش همون رفقای gang اش!

* تارگت یکی از فروشگاه های زنجیره ای نسبتا گدایی آمریکا است.