من دیگر پرسپولیسی نیستم

بیشتر اطرافیان من از بچگی استقلالی بوده اند. فقط پدرم، که او هم باز های باشگاهی ایران هیچوقت برایش خیلی مهم نبود، اسما پرسپولیسی بود. حالا آیا به خاطر همین بود که من هم از بچگی تصمیم گرفتم پرسپولیسی باشم یا چیز دیگری، نمیدانم.

جالب اینجاست که دو سه ماهی استقلالی شدم. همان موقع که 9-10 سالم بود، تحت تاثیر مغزشویی برادرم و یکی از دوستان مان که استقلالی دو آتشه بود، من هم از پرسپولیس بدم آمد. انقدر در گوش من خواندند که پرسپولیسی ها همه لات و حزب اللهی و لنگی هستند که من که نمیخواستم لات و حزب اللهی باشم قبول کردم و استقلالی شدم. ولی بعد از یکی دو ماه، و باز یادم نیست به چه دلیلی، به این حرکت کثیف پی بردم و دوباره به آغوش پرسپولیس برگشتم ... تا امروز.

ولی واقعیت اینجاست که دیگر حاضر نیستم که طرفدار تیمی که "واقعا" توسط یک عده لات لمپن بیسواد و عقب مانده اداره میشود باشم. دیگر خسته شده ام از اینکه درباره ی مشکلات مالی پرسپولیس و حقوق پرداخت نشده ی بازیکنان میشنوم. خداییش تا چند صد هزار سال دیگر قرار است ادامه داشته باشد این روند؟ از قیافه ی پروین و فرهنگ نوچه پروری اش، و از بازی های مزخرف پرسپولیس خسته شده ام. از "مدیر عامل" های ریشو و شارلاتانی که یکی پس از دیگری می آیند و گند بیشتری میزنند و میروند هم خسته شده ام.

در مقابل، از تیمداری پاس، که در میان همه ی عقب ماندگی باشگاه های ایران ظاهرا دارند روش بهتر و حرفه ای تری را اجرا میکنند، خوشم میاید. از اینکه مربی ای مثل دنیزلی، که واقعا بهترین مربی حال حاضر در ایران هست رو توانسته اند به این تیم بیاورند، خوشحالم. و از فوتبال نسبتا زیبایی هم که بازی میکنند خوشم میاید. من از امروز به هیچ عنوان طرفدار پرسپولیس نیستم، و اگر قرار باشد از تیمی طرفداری کنم پاس خواهد بود.

وسلام علیکم و رحمة الله و برکاته