پراکنده

دوباره مدتیه نرسیدم چیزی بنویسم. ولی گرامافون رو به روز کردم، همچنین یکی دو تا عکس جدید تونستم پست کنم. درگیر چند تا پروژه مختلف هستم طبق معمول. ولی چند تا موضوع هست که بد نیست درباره شون بگم.

یکی اش این مسابقه ی موسیقی تهران اونیو هست که امسال هم داره برگزار میشه. اگه تاحالا نرفتید الان وقت خوبیه که برید یه سرکی بکشید. درمورد آهنگ های امسال هم باید بگم که تقریبا از هیچکدام خیلی خوشم نیامد. شاید اگر همینها را چند سال پیش گوش میدادم خیلی ذوق زده میشدم ولی الان دیگه به نظر چیز جالبی نمیرسند. آدم انتظار داره هر سال یه خورده پیشرفت وجود داشته باشه و آهنگ های بهتری تو مسابقه باشند.

یه آهنگ هست ولی که واقعا دوستش دارم و بهش رأی دادم و امیدوارم که برنده بشن. آهنگ "شرجی و گرما" از گروه بوشهری "جهله". شاید مصاحبه شان با بی بی سی را چند وقت پیش یادتان باشد. یک خانواده ی بوشهری هستند، کاملا بومی. با یکی دوتا گیتار و یک سری خمره ی پر از آب میشینند کنار هم و موسیقی درست میکنند. موسیقی شان هم یه جورایی رپ هست. من که واقعا دوست دارم آهنگشون رو. چون خیلی صاف و ساده و بدون اینکه حتی سعی بکنند دارند موزیکی میسازند که واقعا باحاله. کلا فکر اینکه یک خانواده ی دهاتی و بومی تو بوشهر میشینند کنار هم و آهنگی اینطوری درست میکنند خیلی برایم جالبه.

نکته ی دیگه درباره ی بقیه آهنگا انگلیسی خوندن هست. حالا باز هرچی میخواهید بگید، ولی من هرکاری میکنم نمیتونم با آهنگی که با لهجه ی غلیظ نادرست، به انگلیسی خونده شده باشه ارتباط برقرار کنم. اون قسمت کمیک و خنده دار مساله همیشه مانعی هست جلوی برقراری ارتباط. جدا از اون خیلی از وقتا باز به خاطر همین لهجه نمیتونی بفهمی طرف چی داره میگه. فرقی هم نمیکنه که طرف ایرونی باشه یا نه، یعنی گوش دادن به یک خواننده ی چینی که با لهجه ی بد داره انگلیسی میخونه هم همونقدر برام خنده داره. ولی خوب احتمالا کسایی هستند که لهجه براشون مهم نیست و همینطوری هم حال میکنند.

* * *
آلبوم جدید اوهام، با هفت هشت ماه تاخیر، ظاهرا قراره به زودی دربیاد. از طریق همان شرکت بماهنگ در کانادا. یه سری کلیپ کوتاه از آهنگا رو میتونید در سایت بماهنگ گوش بدهید. تا آهنگ های کامل رو نشنوم فعلا ترجیح میدم اظهار نظر نکنم.

حالا که تو بماهنگ هستید میتونید ویدیو کلیپ "روزمره گی" از گروه کیوسک که تو تهران درست شده رو هم ببینید. با اینکه از گروهشون خوشم نمیاد و فکر میکنم زیادی دارن سعی میکنند مثل دایر استریتس باشند، ویدیوشون واقعا بامزه است. نمونه ی عالی از اینکه چطوری میشه با بودجه ی نزدیک به صفر و نبود امکانات یک ویدیوی آبرومندانه و حتی سرگرم کننده درست کرد. تازه بدون دخترهای لخت رقصنده (البته اگه آنها هم بودند بهتر هم میشد).
کوجی و دار و دسته ی بی سلیقه اش ببینند و یاد بگیرند.

* * *
مشکلات سایت جدید هنوز کاملا برطرف نشده اند، چون نرسیده ام روش کار کنم. امیدوارم این آخر هفته بتونم تا اونجا که میتونم برطرفشون کنم. باز هم از پیشنهادات و نکته هایی که مطرح میکنید متشکرم.

* * *
32 تیم صعود کننده به جام جهانی مشخص شدند. بحرین در آخرین قدم حذف شد. ولی همونطور که گفتم با اینکه بلیط بازی ها رو دارم و احتمالا میرم آلمان، هیجانی که چند ماه پیش داشتم از رفتن به جام جهانی رو الان اصلا ندارم. امیدوارم که تا اون موقع اوضاع بهتر بشه. تیم ملی که بازی های جالبی رو تو این جام تهران (ال جی سابق) به نمایش نگذاشت. واقعا به نظرم برانکو دیگه برای این تیم فایده نداره. با توجه به اینکه نزدیک 5 ساله مربی تیم هست و نفرات هم کم و بیش ثابت بوده اند، آدم انتظار داره خیلی هماهنگ تر ای این بازی کنند. ولی متاسفانه اصلا اینطوری نیست. در دست داشتن توپ و پاسکاری تو زمین خودمون هم اصلا ملاک نیست. تا وقتی زیر فشار نیستی حالا پونصد تا پاس هم تو زمین خودت بده. مهم پاس های با ارزش و نفوذی است که خبری ازشون نیست (این جواب اینی که میگن توپ و زمین در دست ما هست بیشتر بازی).

* * *
تورنتو سرد شده و زمستان بالاخره داره خودش رو نشون میده. فصل تعطیلات هم داره نزدیک میشه، و یکی از خرید های اساسی این فصل برای خیلی ها اکس باکس جدید، یعنی اکس باکس 360 هست. قیمت اش هم مشخص شده. 299 دلار برای سیستم ابتدایی (یک دستگاه و یک کنترلر با سیم) و 399 دلار برای سیستم بهتر (دستگاه با 20 گیگ هارد و کنترلر بیسیم و هدفون). خوشا به حال هر آنکس که امسال کادو یکی از اینا بگیره.