سیروان و کمدی مرگ

گرامافون رو بعد از مدتها و با تلنگر علیرضا دوستدار به روز کردم. آهنگی از سیروان رو گذاشتم که خیلی وقت پیش هم درباره اش نوشته بودم و گفته بودم که به نظرم تنها آهنگ lounge ایرانی ای است که شنیدم و کلا به نظر من بهترین ترک آلبوم اول اش هست. امیدوارم که اگر جایی هستید که به آلبومش دسترسی دارید و از این آهنگ خوشتون میاد بروید و آلبوم اصلی اش رو بخرید.

یکی از چیزهایی که همیشه من رو اذیت میکنه استفاده از مرگ برای خلق موقعیت های کمدی است، در اشکال مختلف. مهمتر از همه در فیلم های سینمایی که صرفا مرگ رو محور کمدی فیلم قرار میدن. فیلمها و برنامه های تلویزیون زیادی این کار رو میکنند ولی فیلمی که به ذهنم میاد فیلم ladykillers هست (با بازیگری تام هنکس). (توجه: جملات بعدی ممکن است حاوی مطالبی باشند که پایان فیلم را لو بدهند) با اینکه تعدادی از دوستانم از فیلم خوششان آمد، من اصلا نمیتونستم از پایان فیلم که مرگ فکاهی همه هنرپیشه ها رو دونه دونه نشون میداد (و مثلا قرار بود خنده دار باشه) لذت ببرم. به نظرم هیچ چیز خنده داری در مرگ نیست. البته این رو هم میدونم که خیلی های دیگه اینطور فکر نمیکنند و این یک احساس و اظهار نظر کاملا شخصی است.

فوتوبلاگ رو هم با دو سه تا عکس زمستانی به روز کردم. مدت زیادی است که اصلا عکس نمیگیرم. یک مقدار به خاطر تنبلی و مشغولیت های دیگر است و مقدار دیگری هم به خاطر کهنه شدن دوربین که احساس میکنم خیلی از عکس هایی که دوست دارم بگیرم را با این دوربین نمیتوانم.