آداب فیس بوک

با گسترش فعالیت های فیس بوکی و جایگزین شدن وبلاگ های خیلی ها توسط فیس بوک، و اینکه فیس بوک اساسا درباره روابط با دیگران است، کم کم فیس بوک آداب و فرهنگ مربوط به خودش رو داره به وجود میاره. یک سری کارها هم هست که هنوز قاعده خاصی براشون درست نشده.
اینجا فقط قصد دارم نظرم رو درباره یکی از این کارها بگم: به اشتراک گذاشتن یا share کردن مطالبی که روی فیس بوک میبینیم. خیلی وقتا یه چیزی رو فیس بوک میذاریم و میبینیم که یکی از دوستان چند لحظه بعد همونرو گذاشته بدون اینکه بگه از کجا این رو پیدا کرده. بسته به اینکه چقدر در تولید اون مطلب نقش داشته ممکنه از اینکه اسمی از شما نبرده با درجات مختلف ناراحت بشید.

از طرف دیگه بعضی وقتا هم طرف برات کامنت میذاره که «اجازه هست این رو به اشتراک بذارم؟» سوالی که مخصوصا اگر سهم زیادی در تولید مطلب اولیه نداشتید کمی مسخره به نظر برسه. (معلومه که اجازه هست، مگه من ویدیوی شکیرا رو درست کردم که ازم اجازه میخوای).

‍پس راه درست چیست؟ اسم نبردن بعضی وقتا بی توجهیه و اجازه خواستن زیاده روی.

بنده راه حلی که خودم استفاده میکنم اینه: اگه لینکی باشه که به وفور موجوده و طرف زحمت زیادی برای پیدا کردنش نکشیده، اگه بخوام اونرو share کنم اول لینک طرف رو «دوست» میدارم )like میکنم( و بعد اونرو share میکنم. اونطوری تلویحا به طرف گفتم که من لینک رو از طریق تو دیدم و طرف وقتی میبینه همون لینک رو share کردم قاعدتا شاکی نباید بشه.

اما اگر لینک کمیاب تری باشه و معلوم باشه طرف زحمت بیشتری برای پیدا کردنش کشیده اونوقت هم لینک اون رو like میکنم و هم موقع share کردن توی قسمت نت مینویسم از طرف کی هست. اگر کاراکتر @ رو توی اون قسمت تایپ کنید و بعد اسم دوستتون رو وارد کنید تازه باعث میشه اسم طرف لینک بشه به پروفایل اش. این طوری طرف کاملا عزت تپان خواهد شد و نیازی هم به درخواست اجازه نیست. این روش مستحب است.

شهبات دیگری اگر در این مورد دارید میتوانید از بنده استفتا کنید.