فصل تازه

امروز اسباب کشی داشتم. الان هم خونه ی جدید هستم (طبیعتا). خوشبختانه همه چیز بدون دردسر پیشرفت. اسباب کش ها سر ساعت اومدند، من هم که از قبل همه چیو بسته بندی کردم و خیلی سریع اسباب کشی انجام شد.
اینور هم آرش و فراز، که خیلی خیلی دمشون گرم و واقعا مرسی ازشون و یه آبجو خوران مبسوط بهشون بدهکارم، اومدن و کلی کمک کردند. جالب اینه که همسایه ی دیوار به دیوارم تو این ساختمون ایرونیه! صبح که اومدم صدا میومد از خونه شون "شیر بریزم برات؟"

موقع جمع و جور کردن هم خوب چون بر و بچ اصولا موسیقی تو خونشون هست و بدون موسیقی اصلا هیچ کاری نمیتونیم بکنیم و در عین حال تشکیلات استریو تو بسته بندی بود، خودمون شروع کردیم به خوندن. خلاصه selection ای از جلف ترین آهنگ های ممکنه رو انتخاب کردیم و چون هر کدوم یه ور خونه مشغول کار بود خواننده باید فریاد میزد که بقیه همه بتونیم گوش کنیم و لذت ببریم. خلاصه از ترکی (بره باق) و کردی سیموله شده (چون هیچکدوم کردی بلد نیستم) و هر آهنگ جلف دیگه ای که تصور کنید یه دهن اومدیم! زهر چشم را خلاصه از این همسایه ایرونی ها گرفتیم میخوام بگم. که یعنی آقا ما اومدیم. مواظب خودت باش خلاصه

خلاصه همه چی تقریبا الان سر جاشه، فقط باید دیوارا رو رنگ کنم که اون هم سر فرصت. ایندفعه میخوام اگه بشه یه pattern کار بکنم به جای رنگ ساده.

در ضمن تا اینجای این پست جلوی خودم رو گرفتم و ندید بدید بازی در نیاوردم، زیاد از خونه جدید تعریف نکردم. ولی خداااااست خونه و بینهایت خوشحال هستم.

راستی اینم بگم که همه چی خوب پیشرفت به جز جا به جایی تلفن که Bell جان طبق معمول تر زد و با اینکه از قبل همه کاراشو کرده بودم و قرار بود از امروز صبح تلفن وصل بشه، هنوز که هنوزه نه تلفن دارم و نه طبیعتا DSL. ولی به لطف و برکت اینترنت بی سیم (مال یکی از همسایه هاست حتما) الان آنلاین هستم. همه چی به یه طرف، اینکه همینطوری بیای خونه لپتاپ رو روشن کنی و رسما از باد هوا اینترنت پر سرعت بگیری یه حال دیگه ای داره.

(حالا خوبه مال همین همسایه ایرونی ها باشه و اونا هم خواننده ی این وبلاگ باشن و قطعش کنند!)