آرش خواننده که تو سوئد

آرش خواننده که تو سوئد معروف شده الان گفت که خونه شون تو ایران تو کوچه ی سرپایینی روبروی پارک ملت بود. خونه ی ما هم وقتی من خیلی بچه بودم، قبل از اینکه بریم شهرک اونجا بود! همین الان یاد خاطره های اون خونه افتادم، با اینکه فقط تا 5-6 سالگی اونجا بودم خیلی چیزها یادمه از اونجا.

دربان سر کوچه، مش جعفر با اون کلاه روستایی اش که همیشه دلم براش میسوخت چطوری تو اون اتاق چهار متری سر کوچه زندگی میکنه. بعیده الان زنده باشه، فکر کنم تمام عمرش همونجا بود.

برف بازی های توی پارک ملت و روزای برفی که اولین نفری که میرفت پارک ما بودیم و همه ی برف های نو و دست نخورده مال خودمون بود (جالبه به جز برف بازی ها دیگه پارک ملت یادم نیست، فکر کنم خیلی کم میرفتیم).

آسانسور خونه که فکر کنم چند بار هم توش گیر کردیم. پسر همسایه روبرویی که اسمش یادم نیست ولی قیافه اش کاملا یادمه. همسن و سال ما بود، یادمه براش از خارج کلی action figure جنگ ستارگان آورده بودند و دو تا شون رو هم داد به ما (من و برادرم). یکی شون هم Darth Vader بود :) تفنگ اسباب بازی اش هم یادمه که توش سنگ میذاشتیم و از تو حیاط شلیک میکردیم تو خونه هایی که پنجره هاشون باز بود!!!

گل آفتابگردون توی حیاط که تخمه هاشو قبل از اینکه برسند میکندیم!

ویدیوی نره خر گروندیک با نوار های گنده اش، کارتون های لوک بی باک و پاپای که هزار بار میدیدیم. مامانم هر وقت میخواست اسفناج بده بخورم برام پاپای میذاشت، ولی بازم کلک اش کار نمیکرد و نمیخوردم که نمیخوردم.
commodore 64 که دایی ام بعضی وقتا میاورد و اون موقع رسما برامون فضایی بود. بازی impossible mission با اون آسانسور و روبات های کذایی اش که همه اش میباختیم.

سینمای پشت بازار صفویه که فقط پوستر بزرگ نورمن ویزدمش رو یادمه. یا اولین باری که دوچرخه سواری یاد گرفتم، دقیقا اون لحظه ای که احساس میکنی بدون اینکه بیافتی میتونی حرکت کنی، تو همون حیاط با دوچرخه ی آبی برادرم ونداد. پدرم و ونداد هم اونجا بودن و کلی ذوق زده شده بودم که یاد گرفتم.

از خونه ی شهرکمون هم خاطره زیاد دارم، ولی انگار اصلا یک دنیای دیگه بود.