ارکستر سمفونی تورنتو

هفته ی دیگه ارکستر سمفونی تورنتو "شاگرد جادوگر" (sourcerer's apprentice) دوکاس رو اجرا خواهد کرد.

احتمالا برای خیلی ها، مثل من، این آهنگ یادآور انیمیشن Fantasia والت دیسنی و میکی ماوس در لباس جادوگری هستش. راستش رو بخواین Fantasia در صدر انیمیشن های مورد علاقه ی من قرار داره. حتی یادمه وقتی مهد کودم یودم (و هنوز fantasia رو به طور کامل ندیده بودم) همیشه تصویر میکی ماوس در اون لباس جادوگری با اون کلاه نوک تیز جاذبه ی عجیبی برم داشت. انگار که واقعا میکی ماوس من رو جادو کرده باشه. هر وقت اون تصویر رو جایی میدیدم احساس میکردم یک چیز عالی و نایاب کشف کرده ام!

هیچوقت خیلی فکر نکردم دلیل اش چی میتونه باشه. شاید به خاطر اینکه تیکه هایی از اون قطعه ی fantasia رو تو مهدکودک مان پخش میکردند. یادمه مهد کودک ما یک پروژوکتور داشتند، مال عهد بوق. رسما پروژوکتور بود یعنی، از اونهایی که فیلم حلقه ای میخورد و قیژ قیژ صدا میداد و صدا هم نداشت. در واقع کارتون صامت تماشا میکردی. یه سری حلقه های کارتون های دیزنی هم داشتند، خیلی هاشون هم مثلا یک قسمت هایی اش پاره شده بود و با چسب به هم چسبونده بودنش، و وقتی تو نور میگرفتی اش نقاشی های هر فریم هم معلوم بود. هیچ وقت هم راستش رو بخواین از شخصیت های میکی ماوس و گوفی و دانلد داک اونقدر خوشم نمیومد (مخصوصا کارتونهایی که هر سه تا توشون بودن، واقعابه نظرم لوس و اعصاب خورد کن بودند، حتی وقتی بچه بودم). البته هنوز دوست داشتم تماشا کنم، ولی هیجوقت از تماشای آن خیلی لذت نمیبردم.

فقط سالها بعد که یک کم بزرگتر شدم از یک سری معدود از کارتونهای دانلد داک مال دهه پنجاه و شصت (میلادی)، مال دوران بعد از جنگ جهانی دوم نسبتا خوشم اومد. اینها خیلی جو ریلکس تری داشتند، رنگها روشن تر بودند، و از همه بهتر اشیائی که توی کارتون ها هست (مثل ماشین ها و وسایل) کاملا حال و هوای اون سالها رو دارند و تماشای این کارتون ها را، به همین خاطر، خیلی دوست داشتم.

و اما fantasia. اولین بار فکر کنم در ده-دوازده سالگی به طور کامل دیدمش؛ یکی از دوستام نوارش رو داشت و از اون قرض گرفته بودم. بلافاصله عاشق اش شدم و بقیه ی اعضای خانواده رو هم بارها مجبور کردم که آن را با من تماشا کنند. اتفاقا قطعه ی sourcerer's apprentice هم قطعه ی مورد علاقه ی من تو این سری نبود. داستان خدایان قدیم رومی (قطعه ی بتهوون) و "رقص کرگردنها" (قطعه ی پونچیلی) رو از همه بیشتر دوست داشتم. همین fantasia هم باعث شد که من چند سال پیش گیر بدم به سوئیت فندق شکن چایکوسفکی، و معلم پیانو ام رو مجبور کنم که قطعاتش رو به من یاد بده. (در حالی که این قطعات مخصوص پیانو نیستند و معلم ام چندان مایل به صرف کردن وقت رویشان نبود). هنوز هم اگر جایی پیانو گیر بیاورم و نت اینها هم دم دست باشد، اولین چیزی که سعی میکنم بزنم همین است.

ولی fantasia با همین sourcerer's apprentice به وجود اومد، و شاید این تنها قطعه ای بود که داستانش از قبل کاملا معلوم بود (بر خلاف بقیه که خود انیماتور ها با الهام از موسیقی که میشنیدند تصاویر را به وجود میاوردند). نگران از افول محبوبیت میکی ماوس، خود دیسنی تصمیم میگیرد داستان "شاگرد جادوگر" را با بازیگری میکی ماوس درست کند، و از استاکاوسکی درخواست میکند که sountrack این قطعه را رهبری کند. بعد از اتمام پروژه، دیسنی انقدر از نتیجه ی به دست آمده خوشش میاید که تصمیم میگیرد قطعه های دیگری، به همین شیوه، یعنی ادغام انیمیشن با موسیقی کلاسیک، به قطعه ی موجود اضافه کند و سرانجام پروژه ی نسبتا پرخرج و کم سود fantasia شکل میگیرد.

بیش از شصت سال بعد، نسخه ی بعدی Fantasia به نام Fantasia 2000 هم ساخته شد. با آنکه هیچ چیزی نمیتواند جایگزین fantasia اصلی باشد، ولی از Fantasia 2000 هم خیلی خوشم آمد، به خصوص چون شانس آوردم و آنرا در Imax دیدم.

مطمئن هستم که از اجرای زنده ی "شاگرد جادوگر" خیلی لذت خواهم برد.