موزیک و فوتبال

از وقتی یکی از دوستای خوبم و برادرم که برای مدتی اینجا بودند، رفتند، تابستان و خوشگذرانی هم رسما تموم شده و مشغول کار و زندگانی هستم. اکثر روزها تا دیروقت دانشگاهم، شب هم اگر مشغول موزیک یابی نباشم به پروژه ها و وبسایتهایی که باید درست کنم میرسم. یکی دو تا پروژه ی هیجان انگیز دارم که خیلی وقته نرسیدم روشون کار کنم، حالا اگه به جایی رسید درباره اش مینویسم.

شدیدا رفتم تو نخ موسیقی deep house، یعنی house ای که میتونی بهش گوش بدی و ازش لذت ببری، مخصوصا از نوع latin house. تو این چند روز و مخصوصا آخر هفته انقدر موزیک گوش دادم که خودم باورم نمیشه. بعضی وقتا کار خسته کننده ای هست ولی از توش کلی track های خوب در اومد. در عین حال به کلی live set های دی جی های مختلف گوش دادم و یه جورایی میتونم احساس کنم که میکس کردن چه کار لذت بخشیه. احتمالا از اولین کارهایی که به محض روشن شدن تکلیف ام و اینکه کجای دنیا قراره زندگی کنم انجام خواهم داد گرفتن یک turn table ساده و جمع کردن صفحه و میکس کردن برای لذت شخصی خواهد بود. راستی یه دی جی ایرانی هم پیدا کردم، بابک شایان، که خودش لیبل موسیقی داره و که تو کار همین deep house هست ولی قبلا اسمش رو نشنیده بودم. بعضی وقتها هم سعی میکنه از یه سری sample های موزیک ایرانی استفاده کنه، ولی خیلی sample های خوبی استفاده نمیکنه به نظرم.

* * *
الان بازی پاس - العین رو تماشا کردم. واقعا که تیم های ایرانی اگه بخوان کارهای احمقانه بکنند که رو اعصابت برند، شاهکار میکنند. پاس واقعا تیم خوبیه به نظرم، و حتی شاید بهترین تیم باشگاهی الان ایران باشه. خوب هم بازی میکردند (حداقل بازی شون از نمایش های اخیر تیم ملی خیلی دلچسب تر بود، البته العین هم داغون بود)، ولی اون گلی که نصرتی به خودمون زد واقعا اعصاب خورد کن بود. اشتباهی که یه بازیکن ملی نباید مرتکب بشه.
از اون بدتر رودباریان دروازه بان بود که با کاشته ای که مستقیما زد تو شکم بازیکن العین که درست روبرویش بود، و متعاقبا با گرفتن توپ با دست خارج از محوطه ی جریمه (و اخراج شدن) نشون داد که فقط میرزاپور نیست که بلد نیست کاشته بزنه. این ظاهرا مشکل همه ی دروازه بانهای تیم ملیه. کی میخوان به آرمناک پطروسیان ملیت ایرانی بدن که خیالمون از دروازه راحت شه معلوم نیست. راستی بازی 1-1 تموم شد که با توجه به اینکه تو امارات بود نتیجه ی خوبیه.

* * *
دیشب مهمان برنامه ی daily show کرت ونه گات بود. خیلی بامزه کتاب اش روی میز جلوی تلویزون بود و تا دیدمش یادم افتاد که باید تموم اش کنم. پیرمرد خیلی عجیب و غیر منتظره ای بود و اصلا نذاشت جان استیوارت ازش سوال کنه؛ همه اش خودش حرف زد! یه لیست عجیب غریب هم آورده بود که بخونه که گذاشتنش تو وبسایت.

هممم دیگه چی؟ الان هم نیم ساعت دیگه بازی های champions league شروع میشه. بایرن با رپید بازی داره ولی کریمی (بعد از گندی که تو بازی آخر زد) تو لیست شروع کنندگان نیست. حالا شاید نیمه ی دوم بیاد تو، ولی بعیده. متاسفانه تلویزیون بازی منچستر رو نشون میده، حالا نمیدونم برم این پاب دانشگاه بازی رو ببینم یا نه. باید ببینم کی باهام میاد.